Bashen op de elektrische wagen

Toch is het door goede info, reflectie en actie dat we dit probleem kunnen aanpakken. We hebben  heel veel technologie die ons kan helpen die nu werkt en in te schakelen is. Deze maakt dat het niet  nodig is “alles” te veranderen. Maar desondanks zullen er door sommige mensen, bedrijven en  overheden stappen “terug” moeten gezet worden, willen we een leefbare planeet behouden. 

Essentie 

• De fossiele industrie zorgt actief voor jouw verwarring over elektrische wagens met resultaat  dat deze veel trager doorbreekt. 
• De mijnindustrie is inderdaad een zorgenkind, maar dat is niet het gevolg van de grotere  vraag naar batterijen voor elektrische wagens. 
• Recyclage van batterijen staat nog niet 100% op punt, maar er is al veel mogelijk. • Het is niet de schuld van de producenten van elektrische wagens dat batterijen niet massaal  worden gerecycleerd. Dit is een bewuste overheidskeuze om dit over te laten aan de "markt". • Elektrisch rijden in België zorgt voor 65% tot 80% minder CO2-uitstoot t.o.v. een vergelijkbare  wagen op diesel, benzine of CNG.  

Fossiele industrie en hun macht 

Eerst moeten we even stilstaan wie er allemaal tegen de elektrische wagen zou kunnen zijn…. Juist ja, de fossiele industrie. Grofweg 25% van hun directe inkomsten komen uit de verkoop van  benzine en diesel om onze wagens voort te stuwen. Dus het is een grote bedreiging dat alle wagens  zouden geëlektrificeerd worden.  

Daarom doen ze er alles aan om verwarring te zaaien en de transitie te vertragen. Daar hebben ze het  geld voor. De olie- en gasindustrie hebben per jaar 5000 miljard inkomsten…elk jaar. Dat is 5 biljoen  dollar, elk jaar. De meeste olie- en gasbedrijven staan in de top honderd en vaak in de top 10 best  boerende bedrijven ter wereld.  

Met dat geld kunnen ze hun stem overal hoorbaar maken en ons doen geloven wat ze willen.  Lithium en kobalt 

Mijnen is zelden een mooi zicht en zelden goed voor het milieu. Vaak gaat het gepaard met groot  sociaal onrecht. En spijtig genoeg geldt dat ook voor lithium en kobalt. Terecht zijn we daarover  verontwaardigd en moeten we systeemverandering realiseren om dit zoveel als mogelijk in te dijken. Toch moeten we ons zelf de vraag stellen waarom we opeens zo zijn beginnen steigeren over deze  ontginning sinds de opmars van elektrische auto’s. Het gebruik van lithium voor batterijen vraagt  ongeveer 35% van de productie. De rest wordt gebruikt voor het smelten van keramiek en  glasproducten, smerende vetten, productie van aluminium, polymeren, medicatie en andere zaken.  De wereldbevolking smijten elk jaar 150 miljoen gsm’s weg met batterij. Waar was toen de  verontwaardiging? 

Hetzelfde voor kobalt. Dit metaal wordt vooral gebruikt bij de maak van legeringen. Die hoofdzakelijk  toegepast worden in de fossiele industrie zoals gasturbines of jets van vliegtuigen.  Ook wordt het gebruikt als katalysator. Opnieuw, vooral in de fossiele industrie bij o.a. de aanmaak  van polymeren en het verwijderen van zwavel uit petroleum. Het is ook waar dat een groot deel wordt  gebruikt voor onze batterijen allerhande en de hernieuwbare energie technologie.  

Waarom kijken we plots enkel naar Lithium en Kobalt? Wat met de massale hoeveelheid mijnen voor  fossiele brandstoffen? Wat met alle boringen naar olie en gas en alle daarbij horende lekken?  

O ja, we worden afgeleid. Zodanig we zeker niet het grote plaatje zien.

Recyclage 

Technisch kunnen we al het overgrote deel van batterijen recycleren.  

Het probleem wereldwijd ligt in de lakse houding van de overheden t.a.v. dit probleem. Met andere  woorden, het wordt overgelaten aan de “markt”. Hierdoor blijft het een marginale sector die verre van  bereikt wat het zou moeten en kunnen. Toch, worden de bedrijven die er mee bezig zijn, steeds beter  in wat ze kunnen.  

Het is aan overheden om in te zien dat dit (initieel) moet ondersteund worden. Recycleren van  grondstoffen is in veel gevallen gemakkelijker dan het uit de grond halen en te raffineren. Er zit voor  heel wat metalen meer boven de grond (in de vorm van schroot en afval) dan dat er gemakkelijk uit de  grond valt te halen. En uiteindelijk zullen we moeten. De bronnen zijn niet oneindig.  Daarvoor zijn er grote en langdurige campagnes nodig om zowel consumenten als producenten  bewust te maken. Er moet ingezet worden op verzamelpunten en controle op de “afval”-stromen. Zo  ook op het verleggen van financiële stimuli naar deze sector, weg van de ontginningssector. Maar zolang mijnen meer gesubsidieerd worden dan de recyclage industrie, blijft het moeilijk  concurreren.  

Dus ja, de marginale recyclage cijfers zijn een terechte zorg. Maar we kunnen het en zouden er 100%  moeten op inzetten. Dit is niet de fout van elektrische wagens. 

De wagen zelf 

Hieronder zie je enerzijds hoeveel verplaatsingsenergie je effectief overhoudt als je start met evenveel hernieuwbare elektriciteit bij een batterij elektrische wagen, een waterstof elektrische wagen en een wagen met een verbrandingsmorot. Of anderzijds hoever je geraakt met 15kWh energie.